نا امید بودن جایز نیست

یک مثال ، یک هشدار ، یک تحذیر .. اما دایره تاویل همچنان باز است . نا امید بودن جایز نیست ، این پایان اشتباه است . سوء ظن به خداوند متعال است . 1. انسان نا امید اینطور فهمیده است که حتی خداوند قادر نیست . نتیجه را آنچان که او دوست می دارد . تغییر دهد . در حالی که خداوند از پندار سست او منزه است و او بر همه چیز قادر است . 2. انسان نامید رحمت خداوند را ناقص می داند . در حالی که خداوند رحیم است . بر بنده خودش بسیار رحم کننده است . به آن اندازه که انسان قادر به فهم آن نیست . همچین انسانی دروازه گمراهی را با دستان خودش باز کرده است . اما ما می خواهیم او با دستان خودش این دروازه را ببندد و دروازه وسیع ایمان به خدا را باز کند .به این دلیل که خداوند می فرماید : قال و من یقنط من رحمة ربه الا الضآلون [ الحجر : 56 ] ترجمه : گفت : چه کسی - جز گمراهان - از رحمت پروردگارش نومید می شود .

نا امید بودن جایز نیست یک مثال ، یک هشدار ، یک تحذیر .. اما دایره تاویل همچنان باز است . نا امید بودن جایز نیست ، این پایان اشتباه است . سوء ظن به خداوند متعال است . 1. انسان نا امید اینطور فهمیده است که حتی خداوند قادر نیست . نتیجه را آنچان که او دوست می دارد . تغییر دهد . در حالی که خداوند از پندار سست او منزه است و او بر همه چیز قادر است . 2. انسان نامید رحمت خداوند را ناقص می داند . در حالی که خداوند رحیم است . بر بنده خودش بسیار رحم کننده است . به آن اندازه که انسان قادر به فهم آن نیست . همچین انسانی دروازه گمراهی را با دستان خودش باز کرده است . اما ما می خواهیم او با دستان خودش این دروازه را ببندد و دروازه وسیع ایمان به خدا را باز کند .به این دلیل که خداوند می فرماید : قال و من یقنط من رحمة ربه الا الضآلون [ الحجر : 56 ] ترجمه : گفت : چه کسی - جز گمراهان - از رحمت پروردگارش نومید می شود . اسباب نامیدی چه است ؟ انسان بر نفس خودش ظلم می کند و درگناهان فرو می رود . اصرار او بر انجام گناه سبب ضعف ایمان او می شود و حاصل آن اینست که بعد از مدتی می خواهد توبه کند . اما خودش را مستحق رحمت الله نمی داند . یعنی آخر خط رسیده . شرم ساری را کناری قرار دهیم . بلکه این تفکر به یک عادت تبدیل می شود و این همان است که دشمن قسم خورده انسان بی صبرانه منتظر آن است . دشمنی که عداوت آن برای تو ای برادر آشکار است . مختصراً در مورد این بیماری مطالبی ذکر کردیم . اما چه دارویی این بیماری را از بین می برد . یک دارو وجود دارد و آن علم است . دانش و معرفت به صفات و اسماء خداوند متعال . به یک ( شاید ) هم احتیاج داریم و آن در جمله به کار می رود که مفهوم آن این باشد . شاید من در اشتباه ام ؟ شاید خداوند را آنطور که باید نشناخته ام ؟ شاید قرآن را مطالعه نکرده ام ؟ امام عبد الرحمن سعدی در این مسئله سخنان زیبایی دارند : "الرحمن، الرحیم، البر، الکریم، الجواد، الرؤوف، الوهاب". هذه الأسماء تتقارب معانیها، وتدل کلها على اتصاف الرب بالرحمة، والبر، والجود، والکرم، وعلى سعة رحمته ومواهبه، التی عم بها جمیع الوجود، بحسب ما تقتضیه حکمته، وخص المؤمنین منها بالنصیب الأوفر، والحظ الأکمل، قال تعالى:و رحمتی وسعت کل شی فساکتبها للذین یتقون الآیة. والنعم والإحسان، کله من آثار رحمته، وجوده، وکرمه. وخیرات الدنیا والآخرة، کلها من آثار رحمته . ترجمه : معانی " الرحمن، الرحیم، البر، الکریم، الجواد، الرؤوف، الوهاب " به هم نزدیک است و همه بر متصف بودن خداوند به مهربانی و نیکوکاری و بخشش و بزرگواری و نیز بر گستردگی رحمت و بخشش او دلالت می نمایند ؛ رحمت و بخششی که تمام هستی را به مقتضای حکمت خدا در بر گرفته است و مومنان از این رحمت و بخشش ، بهره بیشتر و کاملتری دارند . خداوند متعال می فرماید : [ و رحمتی وسعت کل شی فساکتبها للذین یتقون : و رحمت من همه چیز را در بر گرفته ، آن را برای کسانی مقرر خواهم داشت که پرهیزکاری کنند ] . نعمت ها و احسان های الهی ، همه از آثار مهربانی و بخشش و کرم او می باشند و خوبیهای دنیا و آخرت ، همه از نشانه های رحمت او هستند . تیسیر الکریم الرحمن فی تفسیر کلام المنان ؛ عبد الرحمن السعدی (ت: 1376هـ) خداوند متعال می فرماید : [ اقراء و ربک الاکرم - الذی علم بالقلم - علم الانسن ما لم یعلم ] ترجمه : بخوان و پروردگارت بس گرامی است - خدایی که نوشتن با قلم آموخت - به انسان آنچه را که نمی دانست آموخت . شیخ الاسلام ابن تیمیه - رحمه الله - در تفسیر این آیه می فرماید : خداوند بعد از بیان اینکه او همه چیز را آفریده ، خودش را به کَرم و بخشش توصیف نموده و خود را بزگوارتر و بخشنده تر نامیده تا روشن شود که به مخلوقاتش نعمت می دهد و آنان را به اهداف پسندیده می رساند . چنانچه می فرماید :[ الذی خلق فسوی - و الذی قدر فهدی ] ترجمه :همان خداوندی که می آفریند و سپس می آراید ، خداوندی که اندازه گیری و رهنمون می سازد . [ ربنا الذی اعطی کل شی خلقه ثم هدی ] ترجمه : پروردگار ما آن کسی است که هر چیزی را وجود بخشیده و سپس رهنمودش کرده است . [ الذی خلقنی فهو یهدین ] ترجمه :آن کسی که مرا آفریده او مرا راهنمایی خواهد کرد . . پس آفرینش ، آغاز کار است و انتهای آن کرم و بخشش می باشد چنانچه در سوره فاتحه ابتدا می فرماید : رب العالمین ( پروردگار جهانیان ) و سپس می فرماید : الرحمن الرحیم ( بخشنده مهربان ) . کلمه کرم همه خوبیها را شامل می شود و منظور از آنان فقط بخشیدن و دادن نیست ، بلکه عطا و بخشش معنی آن را کامل می گرداند خداوند خودش را توصیف نموده که ( اکرم ) یعنی بخشنده تر و بزرگوارتر می باشد . کلمه ( اکرم ) با صیغه معرفه آمده است ؛ لذا بر این دلالت می نماید که تنها او ، بخشنده تر و بزرگوارتر است ، بر خلاف اینکه اگر می گفت : ( و ربک اکرم ) و با صیغه نکره بیان می شد ، در اینصورت بر حصر دلالت نمی کرد ( الاکرم ) بر حصر دلالت می نماید . همچنین نگفت که بزرگوارتر و بخشنده تر از فلان است بلکه مطلق فرمود که پروردگارت ، بزرگوارتر و بخشنده تر است . و این دال بر اینست که دارای نهایت کرم و بزرگواری است و بالاتر از آن کرمی نیست و هیچ نقصی در کرم و بزرگواریش وجود ندارد . فتاوی شیخ الاسلام ابن تیمیه 16/-293-396 سخن همان است که این دو بزرگوار گفته اند .اما نصیحت من به همان جوانان مسلمان این است . تعلیم صحیح و تربیت سلیم . بهترین دارویی است که می توانید همیشه به همراه داشته باشید .بدون داشتن یکی از این دو نقص های زیادی در ظاهر و باطن مان احساس می کنیم . الله اعلم .در پناه الله کامروا باشید .