مهمان عزیزی آمده!

نویسنده: ابوعامر
این جمله که در ایران و افغانستان و برخی کشورها باب شده است و می‌گویند: «ماه مهمانی خدا» چندان حرف دقیقی نیست. اما این مساله چقدر مهم است که باید یک بحث کامل را به آن اختصاص داد؟
الفاظ و عبارات شرعی دقیق هستند. گاه یک تعبیر غیر دقیق ـ هر چند زیبا ـ باعث کج فهمی می‌شود. یادم هست چند سال پیش یکی به من گفت: «چرا ما وقتی به مهمانی مردم می‌رویم از ما بهترین پذیرایی می‌شود، اما در مهمانی خداوند گرسنگی می‌کشیم؟!»
سوالی که پرسید این جرقه را در زهن من انداخت: در کدام آیه یا روایت صحیحی ماه رمضان اینطور وصف شده؟ و از سوی دیگر چقدر یک تعبیر می‌تواند مهم باشد و صرف زیبا بودن آن نمی‌تواند صحیح بودن آن را برساند.

 مهمان عزیزی آمده!
نویسنده: ابوعامر

این جمله که در ایران و افغانستان و برخی کشورها باب شده است و می‌گویند: «ماه مهمانی خدا» چندان حرف دقیقی نیست. اما این مساله چقدر مهم است که باید یک بحث کامل را به آن اختصاص داد؟

الفاظ و عبارات شرعی دقیق هستند. گاه یک تعبیر غیر دقیق ـ هر چند زیبا ـ باعث کج فهمی می‌شود. یادم هست چند سال پیش یکی به من گفت: «چرا ما وقتی به مهمانی مردم می‌رویم از ما بهترین پذیرایی می‌شود، اما در مهمانی خداوند گرسنگی می‌کشیم؟!»

سوالی که پرسید این جرقه را در زهن من انداخت: در کدام آیه یا روایت صحیحی ماه رمضان اینطور وصف شده؟ و از سوی دیگر چقدر یک تعبیر می‌تواند مهم باشد و صرف زیبا بودن آن نمی‌تواند صحیح بودن آن را برساند.
رمضان مهمان ماست

بله؛ درستش این است. رمضان خود مهمان ماست. ماهی مبارک که «روزهایی چند» در خدمت اوییم و سپس می‌رود. تعبیر مهمان بودن ماه رمضان را می‌توان از این روایت گرفت:

«أتاکم شهرُ رمضانَ، شهرٌ مبارَکٌ، فرض اللهُ علیکم صیامَه، تفتحُ فیه أبوابُ الجنَّةِ، و تُغلَق فیه أبوابُ الجحیم، وتُغَلُّ فیه مَرَدَةُ الشیاطینِ، وفیه لیلةٌ هی خیرٌ من ألف شهرٍ، من حُرِمَ خیرَها فقد حُرِمَ» [صحیح الجامع: ۵۵]

(ماه رمضان به نزد شما آمده؛ ماهی مبارک که الله روزهٔ آن را بر شما فرض نموده. در آن درهای بهشت گشوده می‌شود و درهای جهنم بسته می‌شود و شیاطین سرکش به زنجیر کشیده می‌شوند، و در آن شبی است که بهتر از هزار ماه است. هر که از خیر آن محروم شود، واقعا محروم است).
پس مهمانی خداوند کجاست؟

مهمانیِ خداوند، بهشتِ اوست که مومنان در آن به بهترین وجه ممکن پذیرایی می‌شوند:

{إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا} [کهف: ۱۰۷]

«کسانی که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند، باغ‌های فردوس محل پذیرایی آنان خواهد بود».

مهمانی خداوند، پذیرایی باشکوهی است که هر چه دلت بخواهد در آن خواهی یافت! البته همه شایستهٔ دعوت شدن به این مهمانی باشکوه نیستند:

{إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ (۳۰) نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ (۳۱) نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِیمٍ} [فصلت: ۳۰-۳۲]

«کسانی که گفتند پروردگار ما الله است، سپس پایداری ورزیدند، فرشتگان [هنگام مرگ] بر آن‌ها نازل می‌شوند [و می‌گویند] که نترسید و اندوهگین مشوید و به بهشتی که وعده داده شده بودید شاد باشید (۳۰) ما در زندگی دنیا و در آخرت دوستان شماییم و هر چه دلتان بخواهد در آن [بهشت] برای شماست و هر چه خواستار باشید خواهید داشت (۳۱) این پذیرایی از سوی [خداوند] آمرزندهٔ مهربان است».

رمضان مهمانی است بابرکت که درست است در مدت حضورش باید از او پذیرایی کنیم و از آسایش و خوردن خود بزنیم، اما انسان‌های زرنگ از آمدن او شاد می‌شوند و هزینه‌ای را که صرف پذیرایی از او می‌کنند به حساب نمی‌آورند، زیرا اولا او را دوست دارند و انسان از آمدن مهمانی عزیز که یک سال کامل منتظر آمدنش بوده، شاد می‌شود و بلکه برای قدوم او لحظه‌شماری می‌کند.

ثانیا: هزینه‌ای که از جان و دل صرف این مهمان عزیز می‌کنیم سود خالص است، زیرا آنچه از رمضان به دست می‌آوریم بسیار بیشتر از چیزی است که می‌دهیم.

البته فراموش نکنیم همه کس از آمدن رمضان سود نمی‌کنند؛ کسانی که با چشمان خواب آلود و بی‌حوصلگی از این مهمان پذیرایی کرده‌اند و با بی‌محلی برای رفتن او لحظه‌شماری کرده‌اند، از برکت او نیز بهره‌ای نخواهند برد.
آماده هستید؟

آیا خود را برای پذیرایی از این مهمان عزیز آماده کرده‌اید تا خداوند نیز پذیرایی شما را در بهشت آماده سازد؟ آیا برای رسیدن او لحظه شماری کرده‌اید؟ آیا از آمدن او شاد هستید؟

این شادی چیز کمی نیست! اصلا همه‌اش همین شادی است، زیرا نشانگر محبت مهمانی است که دارد می‌آید. مهمانی که می‌آید، درست پیش از رفتن، به بهترین کسانی که از او پذیرایی کرده‌اند هدیه‌ای گرانبها می‌دهد. این هدیه اسمش «تقوا» است. اصلا همهٔ زندگی‌ات را صرف رسیدن به این چیز بکنی ارزش دارد، چه رسد به یک ماه!

یکی دارد در می‌زند. نمی‌خواهید در را باز کنید؟!

ابوعامر abooamer[a]outlook.com ـ  بیداری اسلامی