بسوی خوشبختی-۲ (آنچه گذشت بازنمی گردد)

دکتر عائض القرنی / ترجمه: صلاح الدین مصلح
به یادآوری گذشته ،تحت تأثیر آن قرارگرفتن، دوباره زنده کردن و اندوهگین شدن بر بلایای آن حماقت و دیوانگی ست، و سببی برای کشتن اراده و تلخی زندگی در زمان حال می باشد.
پروندۀ گذشته نزد عاقلان بسته شده و بازگو نمی شود، برای همیشه در زندان فراموشی قرار گرفته شده و در آن قفل می شود، با طنابهایی محکم در زندان فراموشی در بند کشیده شده و از آن بیرون آورده نمی شود و بسته میشود تا نور به آن نرسد، زیرا که گذشته و به پایان رسیده است، پس نه غم و اندوه آن را برمی گرداند، و نه بی قراری آن را اصلاح می کند، و نه غم آن را درست می کند، و نه پریشانی و تلخکامی آن را دوباره زنده می کند، چراکه از دست رفته است.

 بسوی خوشبختی-۲ (آنچه گذشت بازنمی گردد)

دکتر عائض القرنی / ترجمه: صلاح الدین مصلح

به یادآوری گذشته ،تحت تأثیر آن قرارگرفتن، دوباره زنده کردن و اندوهگین شدن بر بلایای آن حماقت و دیوانگی ست، و سببی برای کشتن اراده و تلخی زندگی در زمان حال می باشد.

پروندۀ گذشته نزد عاقلان بسته شده و بازگو نمی شود، برای همیشه در زندان فراموشی قرار گرفته شده و در آن قفل می شود، با طنابهایی محکم در زندان فراموشی در بند کشیده شده و از آن بیرون آورده نمی شود و بسته میشود تا نور به آن نرسد، زیرا که گذشته و به پایان رسیده است، پس نه غم و اندوه آن را برمی گرداند، و نه بی قراری آن را اصلاح می کند، و نه غم آن را درست می کند، و نه پریشانی و تلخکامی آن را دوباره زنده می کند، چراکه از دست رفته است.

هیچ گاه در کابوس گذشته و زیر سایه ی چیزی که از دست رفته زندگی مکن. خودت را از شبح گذشته نجات بده. آیا می خواهی رود را به سرچشمه اش، خورشید بالا آمده را به محل طلوعش، نوزاد را به شکم مادرش، آب ریخته را به لیوان و اشک را به چشم بازگردانی؟!.

تحت تأثیر گذشته قرار گرفتن، پریشانی ات برای آن، سوختن با آتش آن و به یادآوری تباهی های آن وضعیتی ناگوار، ترسناک، رعب آور و وحشتناک است.

مطالعه کردن دفتر گذشته، تباه کردن زمان حال، اتلاف توان، و از بین رفتن نیرو است. خداوند امتهای گذشته و کارهای آنها را نام برده و سپس فرموده:

{ تلک أمة قدخلت} [بقره:۱۳۴]
(ایشان قومی بودندکه رفتند).

قضیه تمام شد و هیچ فایده ای در کالبدشکافی زمان و به عقب آوردن چرخ تاریخ وجود ندارد.

مصیبت ما اینست که از اصلاح زمان حال خود ناتوان بوده و در عوض به گذشته مشغول می شویم، قصرهای زیبایمان را ترک کرده و بدنبال خرابه ها به راه می افتیم. همانا اگر انس و جن عزم خودشان را برای بازگشت به گذشته ها جزم کنند نخواهند توانست، زیرا این چیز محالی می باشد.

خداوند در قرآن کریم می فرماید:

{لکیلا تأسواعلی ما فاتکم} [حدید:۲۳]

(این بدان خاطر است که غم نخورید بر از دست دادن چیزی که از دستتان رفته است).

پس ای انسان! درگذشته زندگی مکن و بر آن پشیمان نشو وبر آنچه از دست داده ای حسرت نخور و با این عبارات اظهار حسرت و پشیمانی نکن که ای کاش چنان می کردم وای کاش چنین نمی کردم و ای کاش این یکی را پیش از آن یکی انجام می دادم و اگر چنان می شد، چنین و چنان می کردم. بدان که این شیوۀ تفکر و احساس تو را دچار افسردگی روحی کرده و همواره در پریشانی و اضطراب و تلخی غوطه ورمی شوی و با آن زندگی کرده و به ویروس منفی گرایی مبتلا خواهی شد.برای همین است که عقلا گفته اند:مشغول بودن به آنچه که گذشته ، تباه ساختن وقت حاضر است.

افراد زیرک به پشت سر خود نگاه نمی کنند و به عقب توجه نمی کنند زیرا باد به سمت جلو می وزد، و آب به جلو سرازیر می شود و قافله به جلو می رود پس با سنت هستی مخالفت نکن.